Παραβατικότητα: Θέσεις και αιτίες έτσι όπως παρουσιάστηκαν στο 5ο Συνέδριο της Ομοσπονδίας Γονέων Αττικής

Ζήσαμε τα τελευταία χρόνια την έξαρση του φαινομένου της παραβατικότητας στο δήμο μας με αποκορύφωμα το 2017, το θάνατο ενός μικρού μαθητή μέσα στο προαύλιο του σχολείου του την ώρα της καλοκαιρινής γιορτής.

Στόχος μας είναι να φωτίσουμε, στο βαθμό που μπορούμε, τις συνθήκες ανάπτυξης της παραβατικότητας αλλά και τις βαθύτερες αιτίες που έχουμε μέχρι τώρα εντοπίσει προκειμένου να μεταφέρουμε την πείρα αυτή σε όλους τους συναδέλφους. Τι συμβαίνει τελικά στο δήμο Αχαρνών και γιατί φτάσαμε στο σημείο αυτό; Πρέπει να πούμε ότι ο δήμος Αχαρνών, είναι από τους οικονομικότερους δήμους σε ότι αφορά το κόστος διαμονής, είτε αγοράσει είτε νοικιάσει κανείς. Αυτό δημιούργησε ένα φαινόμενο μετανάστευσης από διάφορες περιοχές της Αθήνας και ιδιαίτερα τα χρόνια της κρίσης, αυτό έγινε ακόμη πιο έντονο. Έτσι φτάσαμε να έχουμε συνολικά 107 σχολικές μονάδες χωρίς να συμπεριλαμβάνουμε τους παιδικούς σταθμούς και τα ιδιωτικά.

1. Αυτή όμως η αλλαγή έπρεπε να συνοδεύεται και από άλλες αλλαγές όπως για παράδειγμα οι συγκοινωνίες που αντί να τις πολλαπλασιάσουν όπως επέβαλλαν οι λαϊκές ανάγκες προσπάθησαν να τις μειώσουν!!!

2. Οι παιδικές χαρές, τα πάρκα και οι εξωτερικοί αθλητικοί χώροι εγκαταλελειμμένα. Σε ένα δήμο των 150 χιλιάδων κατοίκων για να ασχοληθεί ένας μαθητής με πολιτιστικές δραστηριότητες ή ερασιτεχνική δημιουργία πρέπει οι γονείς να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη.

3. Τα σχολεία ασυντήρητα, χωρίς φύλαξη χωρίς φωτισμό με τη διαρροή μαθητών από αυτά να μεγαλώνει ολοένα και περισσότερο.

4. Από την άλλη μεριά η ανεργία και ο υποσιτισμός να θερίζει ιδιαίτερα τις φτωχές λαϊκές οικογένειες, πιο ευάλωτες πια συνηθίζουν αυτή την κατάσταση και γίνονται μέρος τους, με αποτέλεσμα πολλές φορές αποδυναμωμένοι να εντάσσονται σε αυτές.

5. Γενικά η έλλειψη μέριμνας για μόρφωση και κοινωνικοποίηση διαμορφώνει συνθήκες γκετοποίησης υποβαθμίζοντας συνεχώς τις ζωές μας. Μεγάλες περιοχές άναρχα κατοικημένες παραμένουν εκτός σχεδίου πόλεως, χωρίς να εξυπηρετούνται βασικές ανάγκες των κατοίκων αλλά και με καμία αντιπλημμυρική και αντιπυρική θωράκιση.

6. Υπήρξε προσανατολισμός από το 2004 και μετά για τη μεταφορά της αγοράς των ναρκωτικών στους δήμους και τις συνοικίες της Βορειοδυτικής Αττικής όπως οι Αχαρνές, το Ζεφύρι, η Φυλή, ο Ασπρόπυργος κτλ.

Σε ένα τέτοιο περιβάλλον βρίσκει έφορο έδαφος η ανάπτυξη κυκλωμάτων που με σκοπό το κέρδος συντηρούν και αναπτύσσουν την παραβατικότητα και την εγκληματικότητα. Αν σε αυτά, δεν υπάρξουν μέτρα και λύσεις τότε το πρόβλημα θα έρχεται και θα επανέρχεται όσες αστυνομικές εκκαθαρίσεις και εκκενώσεις κι αν διεξαχθούν. Οι αιτίες που δεν υπάρχει καμία πρόθεση να ξεριζωθούν αυτές οι δραστηριότητες εντοπίζονται στα τεράστια τα κέρδη που αποκομίζονται από τη διακίνηση ναρκωτικών, όπλων, τσιγάρων και πορνείας και είναι πάνω από θρησκεία, χρώμα δέρματος ή καταγωγής των διαπλεκόμενων στις εγκληματικές ενέργειες. Η εγκληματικότητα και παραβατικότητα δεν είναι φυσικό φαινόμενο. Είναι συνέπεια μιας κοινωνίας που βρίσκεται σε βαθιά κρίση γιατί λειτουργεί με γνώμονα το κέρδος και όχι την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Συνδέεται με μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα, έχει – αν όχι τη στήριξη- την ανοχή από κρατικούς μηχανισμούς, καθώς και διάφορες φασιστικές ομάδες έχουν ανοιχτή διασύνδεση με αυτά τα κυκλώματα.

1. Πρέπει να σημειώσουμε ότι η όλη κατάσταση που δημιουργείται είναι αρκετά ευαίσθητη και απαιτεί προσοχή, καθώς εύκολα κανείς μπορεί να παρασύρει τους γονείς σε ρατσιστικές μεθόδους αντιμετώπισης τέτοιων ομάδων και να κρύψει τις ουσιαστικές αιτίες του φαινομένου.

2. Ακόμη πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι οι χρήστες ναρκωτικών έχουν ανάγκη δημιουργίας συνθηκών για απεξάρτηση και όχι να συλλαμβάνονται, για να κρύβουν οι κυβερνήσεις το πρόβλημα και να δημιουργούν ψεύτικη εικόνα, την ίδια στιγμή που δεν συλλαμβάνουν βαρόνους και λαθρέμπορους που σκορπίζουν το θάνατο.

3. Σε όλους αυτούς που ζητούν αστυνομοκρατία λέμε ότι το πρόβλημα δεν λύνεται με αυτό τον τρόπο. Αυτό αποδεικνύεται και ιστορικά. Πόσες κατασταλτικές επεμβάσεις δεν έκαναν εδώ και χρόνια; Δεν υποβαθμίζουμε τη δουλειά των εργαζόμενων αστυνομικών, ωστόσο χρειάζεται να είμαστε υποψιασμένοι καθώς διαπιστώνουμε ότι ο κεντρικός προσανατολισμός της αστυνομίας δεν είναι η προστασία του εργαζόμενου λαού, του άνεργου, του μαθητή, του νέου από το οργανωμένο έγκλημα αλλά αντίθετα είναι η ένταση της καταστολής απέναντι σε κάθε αγώνα που αυτοί διεξάγουν.

Συνάδελφοι ας μην έχουμε αυταπάτες, μόνο η αλλαγή των συνθηκών που διαμορφώνουν τη ζωή των παιδιών μας και η απαίτηση για πραγματικές και ουσιαστικές παρεμβάσεις που θα βελτιώνουν της ζωή τους πρέπει να είναι ο στόχος ως γονεϊκό κίνημα.

Δεν πρέπει να επιτρέψουμε σε κανένα να θολώσει το τοπίο ώστε να αθωώνονται οι πραγματικοί ένοχοι.

Δε χωράει καμία απογοήτευση. Είναι ώρα για αγώνα και δράση για τη ζωή που μας αξίζει. Αυτή τη ζωή κανείς δε θα μας τη χαρίσει. Με τον αγώνα μας θα τη διεκδικήσουμε και θα την κατακτήσουμε.